1.
Poezja jest kulminacją, stanowi
apogeum języka. Wieńczy żywioł mowy.
2.
Doświadczanie integralności
istnienia najpełniej wyraża się w poezji.
3.
Dramat eschatologiczny człowieka
znajduje swe odbicie w języku, nadaje słowom wagę i ostateczny sens.
4.
Poezja to wspólnota żywych i
umarłych, horyzont pamięci, zaślubiny ziemi i nieba.
5.
Królestwo poezji z języka tego
świata nieustannie wyrusza na wyprawę po złote runo słowa z innego świata.
6.
Bywa, że tęczowy łuk przymierza na
oka mgnienie zalśni w źrenicy wiersza.
7.
Radość tworzenia sławi Dzieło
Stworzenia.
Ostrów Wielkopolski, 10 grudnia 2011 roku.
