Bartosz Suwiński, Stukanie w słusznej sprawie, "Topos" 2019, nr 4
Książkę Tak. Trzy eseje o poezji czyta się lekko, ale nie jest to lektura „lekka, łatwa i przyjemna”. Wymaga ona pełnej koncentracji. Esencjonalny język ma to do siebie, że czytelnik dostaje przeważnie tylko jedną szansę na zrozumienie treści. Kass żadnej z poruszanych w książce spraw nie tłumaczy więcej niż trzeba. Narzuca sobie surowy reżim i oczekuje, że czytelnik również przyjmie takie warunki. Wydaje się, że największą siłą tej eseistyki są kompetencje i pewna precyzja wywodu. Kompetencje, bo współczesny poeta nie może zamykać się tylko w ciasnym gorsecie wiersza, to za mało. Wojciech Kass z sukcesami pisze eseje, dziennik, bardzo aktywnie bierze udział w życiu literackim. Myślę nawet, że mógłby napisać jeszcze jeden esej o tym, że poetą nie jest dziś tylko ten, który wiersze pisze, poeta musi wyjść poza strofę. Ten niebanalny twórca jest dość precyzyjny i daje nam doskonały wywód, co to w ogóle znaczy być poetą, jaką drogę trzeba przejść. Mówi o tym, że poeta zawsze idzie w nieznane, wtedy ma szansę zaistnieć, stąd tak ważna w jego esejach jest tajemnica. [fragment recenzji]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.