[źródło: Teresa Tomsia, "Nie chodzi o wiersze", "Akcent" 2017, nr 2]
Bohater
książki Kuczkowskiego szuka równowagi i harmonii w czułym
spojrzeniu na krajobraz świata, „co nie ma początku i końca
/ nie ma wewnętrznego ani zewnętrznego”. W tytułowym wierszu
Chrystus jawi się w tle jako Mistrz, a jednocześnie znak nadziei
dla człowieka błądzącego. Wokół cierpienia jako daru miłości
koncentrują się przeczucie autora, jego historyczna wiedza i wiara
w sens ludzkiej drogi krzyżowej. Jak celnie autor
Kładki
zaznaczył, mierzenie się z niewiadomym zawsze wiele kosztuje i nie
ma gwarancji na zdobycie tego, czego oczekujemy – na poetyckie
zdanie, które ogarnie całość, na rozwiązanie wszystkich
dylematów, pytań i problemów egzystencji, gdy
chodzi o „skok ponad pożerającą wszystko / otchłanią, którą
sam jestem”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.