wtorek, 1 sierpnia 2017

"eleWator": o "Kładce" Krzysztofa Kuczkowskiego



[źródło: Bartosz Suwiński, Przejść na drugą stronę, "eleWator" 2017, nr 1]


Krzysztof Kuczkowski jest poetą zorientowanym na pytania ostateczne. To poeta przejęty duchowym rozwojem człowieka, któremu materia i rzeczywistość nie wystarcza dla własnego wewnętrznego wzrostu. Autor upominający się o możliwość istnienia pełnego, nie zubożonego o wymiar transcendentny i metafizyczny. To poezja słowa żywego, które chce wejść w dialog, upomnieć się o rzeczy kardynalne, zdać sprawę ze swojej drogi do światła (bo „podobno ci którzy serca napełniają / ciemnością dla Boga stają się niewidzialni”).
[...]

Czytając wiersze Kuczkowskiego (nie pisane przecież dzisiaj), mamy wrażenie, że świat jeszcze bardziej spotworniał, że dzisiejsza kultura jest kulturą typu instant, łatwą i od razu gotową jak zupka w proszku, która potrzebuje wrzątku i kilku ruchów w lewo i prawo. Dlatego dobrze, że są poeci, którzy uwrażliwiają nas na wymiar duchowy, troszczą się o aksjologię, zależy im na komunii z drugim człowiekiem, podejmują nas słowem jak babcia wnuki na niedzielnym obiedzie, kiedy na stole ląduje wszystko i jeszcze więcej. Kuczkowski uświadamia nas, że nie da się w pełni żyć, jeżeli poniechamy duchowy wymiar istnienia.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.